สวัสดีครับ ก็มาแชร์ประสบการณ์การเขียนโปรแกรมอีกเช่นเคยนะครับ  วันนี้เป็นวันที่ 13 มิถุนายน พ.ศ. 2560  ผมจะมาเล่าถึงเหตุการณ์หนึ่งที่ผมเคยพบเจอมานะครับ  มันเรื่องของอุดมการครับ อุดมการณ์ที่ผมหวังและต้องทำให้ได้ ถ้าเราทำตามอุดมการณ์ของเราได้ เราก็จะถึงจุดมุ่งหมายของเราเอง  พุดเว้อมาเยอะแล้วมาเล่าสักทีหนอะครับ  ....

เรื่องราวมันมีอยู่ว่า  ในช่วงที่ผมเป็นโปรแกรมเมอร์อยู่ กรุงเทพฯ  ในช่วงนั้นผมขยันหาประสบการณ์ให้มันมากที่สุดล่ะครับ หัวหน้า ผู้บริหารสั่งงานให้เขียนโค้ด จัดการข้อมูลแบบไหน ทำได้หมด  ทำไม่ได้ก็พยายามทำให้ได้ล่ะครับ  อุดมการณ์ผมวันนั้น ผมคิดว่ามันเป็นช่องทางที่ผมจะเอาการศึกษาที่เราเรียนมาทั้งหมด มาทำให้เป็นเงินได้มากที่สุด แต่ไม่ได้มีอุดมการณ์ว่า "เราต้องเก่ง" นะครับ ในช่วงนั้นผมเขียนโปรแกรมทั้งวันทั้งคืนเลยที่เดียว ขยันมาก ขยันทำเพื่อองค์กรอย่างมาก  และผมคิดว่าอุดมการณ์ผมมันไม่สิ้นสุดแน่นอน 

อยู่มาวันหนึ่งมีพี่คนหนึ่ง  แกเป็นโปรแกรมเมอร์ฟรีแลนซ์ มาช่วยแก้ไขโปรแกรมของบริษัทที่ผมทำงานอยู่  หัวหน้างานเลยบอกให้ผมไปยืนดูเทคนิคการเขียนโปรแกรมกับพี่เขา  ด้วยความที่อยากรู้อยากเห็น ผมเร่งเดินไปอย่างรวดเร็ว ผมไปยืนดุได้สักพัก พบปรากฎการณ์ที่ทำให้ผมประทับใจอย่างมาก  คือ พี่เขาใช้เวลาแก้งานแค่ 5 นาที  ทั้งๆ ที่ผมใช้เวลาแก้ไขงานแบบนั้นหลายชั่วโมงเลยที่เดียว เมื่อผมกลับมานั่งทำงานที่โต๊ะ ผมจึงพยายามที่จะต้องเป็นเหมือนพี่เขาให้ได้  .... มีหลายครั้งครับที่หัวหน้างานนำประสบการณ์แบบนี้มาแชร์ให้ผมดู  เทคนิคดีดีแบบนี้  ผมมารู้อีกที พี่เขาคนนั้นทะงานสายนี้เป็น เวลา 6 ปีแล้ว เรื่องเงินเดือนไม่ต้องพูดถึงเยอะแน่นอน  

วันนั้นเป็นต้นมา  ทำให้ผมมีแรงบันดาลใจในการทำงานของผมอย่างมาก อยู่มาวันหนี่งผมเริ่มรู้สึกว่าอุดมการณ์ที่จะต้องเปลี่ยนการศึกษาของผมที่เล่าเรียนมาให้เป็นเงินนั้นมันเริ่มหมด  เพราะสุขภาพของผมเริ่มไม่แข็งแรง เหนื่อยล้ากับงาน อีกทั้งต้องรองรับอารมณ์หลากหลายรูปแบบ ผมจึงมานั่งคิดสักพัก  ว่าจะไปหาประสบการณ์ที่อื่นดีไหม ?

ผมจึงตัดสินใจลาออกจากที่ทำงานเก่าที่กรุงเทพครับ แต่ที่นั้นได้ให้ประสบการณ์ดีดี เทคนิคดีดี เล่านั้นติดตัวผมมาด้วย แต่เมื่อผมลาออก  "ผมก็ตกงาน" ใช่ครับผมไม่มีแผ่นอะไรทั้งนั้น ผมจึงกลับมาตั้งหลักที่บ้าน หาสมัครงานที่ไหนเขาก็ไม่รับ   

ในช่วงนั้นผมจึงนำวิชาที่ได้เทคนิคทั้งหมดมาทำงานในฐานะฟรีแลนซ์อีกคน  เป็นฟรีแลนซ์เป็นเวลานานครับ ผมได้รวมงานกับทีมโปรแกรมเมอร์หลายคน มีแต่เก่งๆ ทั้งนั้น  ตอนนั้นทั้งโดนโกงเงินบ้าง มีเยอะครับ  จนวันหนึ่งเจ้าของบริษัทเก่าที่ผมเคยไปฝึกงานมาก่อน  ได้ติดต่อมาบอกว่า ผลงานที่ผมทำแล้วแชร์บน facebook ของผมน่าสนใจ ชวนมารับงานโปรเจคย่อยๆ มาให้หนึ่งตัว นั้นล่ะเป็นแรงทำให้อุดมการของผมเพิ่มขึ้นมาก  แต่เขาขอดูผลงาน  ปัญหาคือโปรเจคทั้งหมดที่ผมเคยเขียนมา มันมีแต่ทำให้คนอื่น ผมก็เลยเขียนเว็บไซต์ www.ornexdev.com ขึ้นมา  และค่อยๆ ปล่อยผลงานของผมลงเว็บไซต์ไปเรื่อยๆ  ผลที่ได้รับนั้นคุ้มค่ามากครับ  งานทั้งหลายแห่กันเข้ามา งานมาเงินก็มาสิครับ ใช่แล้วครับ "อุดมการณ์เป้นจริง" ในตอนนั้นทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไป จากฟรีแลนซ์ทำงานคนเดียวก็เริ่มมีทีมงานเป็นของตัวเอง จนถึงทุกวันนี้ 

"อนาคตของผมไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร  แต่ที่แน่ ๆ ผมรู้ว่า ผมมีจุดมุ่งหมายในชีวิตแล้ว"

ติดตามอ่านกันต่อในตอนหน้านะครับ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านกันนะครับ เขียนผิดตกบกพร่องอย่างไรผมขออภัยด้วยครับ